Vanouds zijn religies gedragen op de gang van de tijd; op uren, dagen, seizoenen, jaren. De wegen van de geschiedenis lopen door het landschap van de levenskringlopen. De traditie van het kloosterleven is de traditie van het koorgebed. Monniken en monialen leven op het ritme van bidden en werken. Maar ook voor de mensen in de stad, op het land, in hun huis zijn de getijden kostbaar. Mensen zijn biddende wezens. Hun verwonderen en verbazen, verbijsteren en verheugen, vragen en besluiten, tasten en zien, laten en doen: alles is uiting, ligt open. Als bloemen en wonden. Leven is ontvangen. Gebed is ontvangenis. Zalig is het.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.