Bij de begrafenis van Pier Paolo Pasolini (1922-1975) schreeuwde zijn vriend Alberto Moravia: “Er zijn maar heel weinig dichters. Per eeuw worden er maar drie of vier geboren. Op het einde van deze eeuw zal blijken dat Pasolini behoorde tot die dichters die echt tellen.” In 1954 had Pasolini Le ceneri di Gramsci geschreven, een gedicht van 307 verzen in de terzine van Dante. Hij bezoekt de as van Gramsci, begraven in het protestants kerkhof bij de Porta San Paolo en de piramide van Cestius in de Romeinse volkswijk Testaccio. Zijn verhouding tot Gramsci, een van de stichters van de Italiaanse communistische partij, maar ook tot het volk, de.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.